 |
| św. Jan Bosko (fot. wodna.salezjanie.pl) |
Urodził się w Castelnuovo d'Asti, 16 sierpnia 1815 roku w rodzinie rolników. Po śmierci swego ojca, Franciszka, był wychowywany przez matkę (Służebnicę Bożą Margheritę Occhiena) w wierze, w duchu Ewangelii.
Gdy miał zaledwie dziewięć lat, we śnie została mu objawiona jego przyszła misja: wychowanie młodzieży.
Jako bardzo dynamiczny i konkretny młodzieniec, założył wśród mieszkańców towarzystwo radości, opierające się na wojnie z grzechem.
Po wielu poświęceniach przyjął święcenia kapłańskie w Turynie (1841). Natychmiast zaangażował się, z wielką gorliwością, w tworzenie dzieł wychowawczych dla opuszczonej młodzieży, w obronę zagrożonej wiary klasy robotniczej, w ewangelizację odległych terenów. Dla formacji dobrych chrześcijan i uczciwych mieszkańców, założył dla młodzieży Oratorium, pomyślane jako miejsce spotkań, rekreacji, ewangelizacji, katechezy i promocji społecznej, z myślą o założeniu szkół zawodowych. Życzliwość stanowiła najwyższą zasadę pedagogiczną przyjętą przez don Bosko, który zauważał, że nie wystarczy kochać młodych, ale należy zabiegać, by oni czuli się kochani.
Źródłem jego nieustannej aktywności i skuteczności działań były: jego stałe zjednoczenie z Bogiem oraz nieograniczone zaufanie do Maryi Wspomożycielki, która uważał za Inspiratorkę i Wspomożycielkę całego swojego dzieła.
Założył Towarzystwo Świętego Franciszka Salezego (1859), zgromadzenie Córek Maryi Wspomożycielki Wiernych (1872) wraz ze świętą Marią Dominiką Mazzarello, oraz Współpracowników salezjańskich (1876). Swoim salezjańskim dzieciom pozostawił w dziedzictwie sposób prostego życia zakonnego, mocno zbudowanego na cnotach chrześcijańskich, i scharakteryzowanego przez słowa: praca i wstrzemięźliwość.
Zmarł 31 stycznia 1888 roku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz