 |
| Ofiarowanie Pańskie (fot. www.traditia.fora.pl) |
W czterdziestym dniu po swoim narodzeniu, mały Jezus został przyniesiony przez Maryję i Józefa do świątyni w Jerozolimie, aby zostać ofiarowanym Panu (por. Łk 2,22). Symeon i Anna, pod natchnieniem Bożym, rozpoznali w tym Dzieciątku Mesjasza, tak bardzo oczekiwanego i wygłaszają nad Nim proroctwo.
Procesja ze świecami na początku liturgii pozwala nam przeżyć na nowo wejście Tego, który jest królem chwały (Ps 24,7). Lecz któż jest tym Bogiem potężnym, który wkracza do świątyni? Jest Nim Dziecko; jest Nim Dzieciątko Jezus, który w ramionach swej matki, przybywa do Jerozolimy, aby wkroczyć do domu Ojca w postawie posłuszeństwa Ojcu. Pierwszą osobą, która współpracuje z Chrystusem na Jego drodze posłuszeństwa, jest Jego matka, Maryja. Ona sama za to zostanie przeszyta mieczem boleści, ukazując w ten sposób, że Jej rola w historii zbawienia nie kończy się na Wcieleniu, ale dopełnia się w Jej uczestnictwie w śmierci i zmartwychwstaniu Swojego Syna.
Przynosząc Syna do Jerozolimy, Najświętsza Maryja Panna ofiarowuje go Bogu jako prawdziwego Baranka, który gładzi grzechy świata; podaje Go Symeonowi i Annie jako zapowiedź odkupienia; przedstawia Go wszystkim jako Światłość, które rozświetla drogę prawdy i miłości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz