 |
| Założyciele Serwitów (fot. www.wiara.pl) |
Około 1233 roku we Florencji siedmiu kupców, członków pobożnego
towarzystwa Najświętszej Maryi Panny, po porzuceniu swojej działalności i
rozdaniu swoich dóbr ubogim, udali się na górę Senario, aby tam
poświęcić się życiu wspólnemu w pokucie i na modlitwie. Na wzgórzu
wybudowali mały dom wraz z oratorium poświęconym Maryi.
Pomimo prowadzonego przez nich surowego i samotnego życia, spotykali osoby, które poszukiwały pocieszenia w ich słowach.
Ponieważ coraz bardziej rozprzestrzeniała się wieść o ich świętości, do tego stopnia, iż wielu ludzi prosiło o możliwość wstąpienia w szeregi ich wspólnoty, zdecydowali dać początek Zgromadzeniu Sług Najświętszej Maryi Panny (Serwici).
Jedynie Aleksy Falconieri, żyjący najdłużej spośród ich siedmiu, doczekał się pełnego zatwierdzenia swojej rodziny zakonnej. On sam żył w surowej ascezie, sypiał na gołych deskach, położonych na ziemi; przez wiele lat pościł każdego dnia o chlebie i wodzie. Aby zachować swą czystość nietkniętą, proponował odmawiać każdego dnia 100 razy Zdrowaś Mario. Tuż przed śmiercią, objawił mu się Jezus w postaci dziecka z koroną z kwiatów w dłoni, którą nałożył mu na głowę. Umierając, z odmienionym obliczem, zwrócił się do zebranych: Uklęknijcie wszyscy, nie widzicie Jezusa? Błogosławiony kto Mu służy z pokorą i czystością! Jakże godna korona jest mu przygotowana!.
W 1888 roku Leon XIII kanonizował siedmiu pierwszych Ojców, pochowanych razem na Monte Senario. Są nimi: Bonfiglio Monaldi, prowadzący grupę świecką, a później będący przełożonym nowo powstałej wspólnoty; Jan Buonagiunta Monetti, przełożony w latach 1256-1257; Benedykt Antella, założyciel pierwszych domów zgromadzenia we Francji; Bartłomiej Amidei, dusza całej wspólnoty; przyjaciele: Gerardino Sostegni i Hugo Lippi-Uguccioni oraz oczywiście, wspomniany już, Aleksy, wujek św. Juliany Falconieri, założycielki sióstr serwitek.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz