 |
| św. Scholastyka (fot. www.parafia-bolechowo.pl) |
Urodzona około 480 roku, Scholastyka, podobnie jak jej brat, św. Benedykt, już w dzieciństwie została pociągnięta do życia całkowicie poświęconego Bogu.
Jest prawdopodobnym, że zdecydowany wyjazd Benedykta z domu, natchnął ją do naśladowania go, żyjąc w sposób odpowiadający jego charakterowi i jego ideałowi chrześcijańskiemu w klasztorze niedaleko Monte Cassino.
Raz w roku spotykała się z bratem w małym kościółku w wiosce, niedaleko od konwentu Monte Cassino. 7 lutego 547 roku miało miejsce jej ostatnie spotkanie z bratem. Przeczuwając, że umrze za kilka dni, poprosiła brata, aby przedłużyć rozmowę na całą noc. Nie zgodził się na to: sam zapisał w Regule, że mnich nie powinien spędzać nocy poza klasztorem, gdyby znajdował się w jego pobliżu. Poza tym niebo było spokojne; nie było więc zatem żadnej przeszkody do powrotu. Intensywnością swojej prośby i obfitością łez, Scholastyka otrzymała od Pana wszechświata niespodziewaną zmianę pogody. Potężne strugi deszczu nie pozwoliły Benedyktowi na powrót i ofiarowały Scholastyce radość dłuższego pozostania z nim. Spędzili w ten sposób noc czuwając i rozmawiając o radościach nieba. Trzy dni później, Benedykt ujrzał duszę swej siostry wznoszącej się do nieba w postaci gołębicy.
Święty Grzegorz opisuje, że Benedykt chciał złożyć ciało siostry w grobowcu, który dla siebie samego przygotował na świętej górze Cassino. Podobnie więc jak duchem byli zawsze jednym w Bogu, tak i grób ciał ich nie rozłączył (Św. Grzegorz Wielki, Dialogi, 34,2).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz