24 stycznia - św. Franciszka Salezego, biskupa i Doktora Kościoła

św. Franciszek Salezy
(fot. www.deon.pl)

Kiedy przyszedł na świat, 21 sierpnia 1567 roku w Sabaudii, jego ojciec już planował dla niego karierę błyskotliwego adwokata. Pochodząc ze szlacheckiej rodziny pana Boisy, otrzymał od najmłodszych lat najlepsze wykształcenie. Matka natomiast wychowywała go do pojmowania życia w jego chrześcijańskim sensie, do modlitwy i do czynów miłości wobec ubogich.

W wieku 11 lat, wbrew ojcu, zechciał przyjąć tonsurę, wycięcie włosów na głowie, charakterystyczne dla tych, którzy rozpoczynali swoje przygotowanie do kapłaństwa. W wieku 15 lat udał się na nauki do Paryża, do Liceum prowadzonego przez jezuitów: tutaj otrzymał wyjątkowe wychowanie humanistyczne.

Jego relacja z Bogiem staje się coraz bardziej intensywna, co wyrażało się w jego stylu życia, wyróżniającego się od swoich kolegów, którzy widzieli go każdej niedzieli, zbliżającego się do spowiedzi i do Komunii Świętej. Pomimo dość żywego i "ognistego" temperamentu, stał się tak miłym i dobrym, że szybko zaczęto go nazywać nasz anioł.

Miał zaledwie 22 lata i studiował jeszcze w Padwie, kiedy napisał swoją podstawową dewizę swego życia: Na wzór umiłowanego ucznia, Jana, będę zawsze na piersi i sercu pełnym miłości naszego najukochańszego Zbawiciela.

18 grudnia 1593 roku biskup Genewy wyświęcił go na kapłana. Natychmiast poświęcił się apostolstwu: odprawiał codziennie Mszę Świętą z wiarą i zapałem, po której poświęcał godzinę na medytację, poświęcał wiele godzin na spowiadanie, przykładał się do głoszenia kazań, aby przyciągnąć wszystkich do Jezusa. Głosił kazania, aby nawracać braci dla Chrystusa, letnich katolików, protestantów, tych, którzy stali daleko od Boga. Kto go słuchał, zmieniał swoje życie. Tajemnicą jego sukcesów był jedynie Jezus Prawda i Miłość, który Go inspirował do komunii z Nim i do niesienia wszędzie prawdy i miłości.

Mianowany biskupem Genewy (1602), został zmuszony do rezydowania w Annecy, ponieważ jego stolica biskupia pozostawała w rękach kalwinistów.

W 1604 roku spotkał Joannę de Chantal, z którą dał początek Zgromadzeniu Sióstr Wizytek.

W kierownictwie dusz, Franciszek kierował się jedną myślą: Bóg wzywa wszystkich, w Chrystusie, do stania się świętymi: nie tylko mnichów, księży i siostry, ale również mężczyzn i kobiety, żyjących w małżeństwie, pracujących, w jakimkolwiek stanie i warunkach swego życia.

Z jego pism warto szczególnie wymienić dwa, najbardziej znane, które prowadziły - i wciąż prowadzą - do świętości: Wprowadzenie do życia pobożnego (Filotea) oraz Traktat o miłości Bożej (Teotimo).

Zmarł w Lyonie, 28 grudnia 1622 roku. 24 stycznia 1623 roku jego ciało zostało przeniesione do Annecy.

Został kanonizowany w 1665 roku a Leon XIII, w 1887 roku, ogłosił go Doktorem Kościoła. 26 stycznia 1923 roku Pius XI ogłosił go Patronem dziennikarzy i tych wszystkich katolików, którzy poprzez publikacje lub gazety, lub przez jakiekolwiek inne teksty opisują, promują i bronią doktryny chrześcijańskiej. W rzeczywistości bowiem Święty, nie będąc do końca zadowolony z odbioru, jaki wywoływały jego kazania z ambony, wykazał talent do publikowania broszurek, które następnie rozwieszał na murach lub zostawiał pod drzwiami domów.

Franciszek Salezy rozwinął również język migowy, aby móc przekazywać Ewangelię również niesłyszącym, dlatego jest również uważany za patrona głuchoniemych.