 |
| (fot.: wierzymy.blogspot.pl) |
Urodził się w południowych Niemczech około 1206 roku, w rodzinie rycerskiej. Jako młody młodzieniec został wysłany na studia na słynny Uniwersytet w Padwie.
Zachwycony nauczaniem brata Jordana z Saksonii, bezpośredniego następcy św. Dominika, poprosił o możliwość wstąpienia do zakonu dominikanów.
Objął katedry najsławniejszych uniwersytetów Niemiec, a następnie uniwersytetu w Paryżu, gdzie kierował katedrą teologii przez trzy lata, podczas których miał wyjątkowego ucznia, Tomasza z Akwinu, któremu zresztą przepowiedział jego wielkość i sławę.
Tajemnicą jego elokwencji były dobroć i pobożność, które zdawały się wypływać z każdego jego słowa, aby poruszać dusze jego słuchaczy.
W 1260 roku, papież Aleksander IV wyświęcił go na biskupa Ratyzbony, z którego to urzędu zrezygnował rok później, aby znów poświęcić się nauczaniu i przepowiadaniu.
W 1227 roku całkowicie się wycofał ze swych funkcji, aby móc poświęcić się kontemplacji i studiom. Jego pobożność w tych ostatnich latach wciąż wzrastała, zwłaszcza jego oddanie Matce Najświętszej i Sercu Jezusowemu.
Zmarł w swojej celi w klasztorze Świętego Krzyża w Kolonii, 15 listopada 1280 roku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz