Św. Jan Damasceński (fot. www.brewiarz.pl) |
Urodzony w Damaszku, w bogatej rodzinie chrześcijańskiej, już jako młody człowiek objął stanowisko skarbnika na dworze kalifa. Bardzo szybko jednak, nieusatysfakcjonowany życiem na dworze, porzuca wszystko, rozdaje swoje mienie biednym i wstępuje jako mnich do klasztoru Św. Saby, niedaleko Jerozolimy.
Tutaj przyjmuje święcenia kapłańskie i kontynuuje swoją misję nauczyciela, kaznodziei i pisarza, poruszając przede wszystkim tematy teologii Wcielenia i Przemienienia. Podkreśla, że przyjmując naturę ludzką, Chrystus przynosi zbawienie i powołuje ludzi do uczestnictwa w życiu Bożym. W Synu Bożym, który zstępuje, aby odnowić naturę, można dostrzec morze miłości Boga do człowieka.
Doktrynę Maryjną św. Jana można uznać za obszerną i wyczerpującą syntezę nauczania wcześniejszych od niego autorów chrześcijańskich.
II Sobór Nicejski przejął jego myśl w obronie kultu obrazów, łącząc go z tajemnicą Wcielenia Syna Bożego.
Był on wśród pierwszych, którzy oddzielali adorację od czci: pierwsza odnosi się jedynie do Boga, przede wszystkim w sposób duchowy; do czci natomiast może posłużyć obraz, aby poprzez niego, zwrócić się do tego, który jest na nim przedstawiony.
Szczególnie znaczące są jego cztery homilie Maryjne: jedna o Narodzeniu NMP, trzy o Jej Zaśnięciu. Był on głosicielem tradycji "zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny" i Jej Wniebowzięcia.
Papież Leon XIII ogłosił go Doktorem Kościoła.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz