 |
| (fot: ruda_parafianin.republika.pl) |
Święty Łukasz, pochodzący z Antiochii (Syria), prawdopodobnie nawrócił się pod wpływem przepowiadania świętego Pawła w tym mieście. W ten sposób stał się wiernym towarzyszem Apostoła - który go nazywa umiłowany lekarzem (Kol 4,14) - aż do wspierania go swoją obecnością podczas jego dwóch pobytów w więzieniu rzymskim (Kol 4,14; Flm 24; 2Tm 4,11).
Święty Łukasz, podobnie jak Paweł, bardzo często spotykał się z poganami i to właśnie przede wszystkim im głosił Dobrą Nowinę. Widząc że niektórzy przyjmują rolę świadków Zbawiciela, nie troszcząc się zbytnio o prawdę z Nim związaną, święty Łukasz postanawia potwierdzić swoją naukę od Apostołów. Dlatego też czuje potrzebę spotkania prawdziwych świadków Jezusa, aby opisać to, co oni widzieli i słyszeli.
Dzięki swemu talentowi, ale zwłaszcza dzięki pomocy Ducha Świętego, redaguje trzecią już wtedy Ewangelię, gdzie eksponuje przede wszystkim powszechność zbawienia i szczególny wybór Jezusa wobec ubogich; przytacza też nowe, oryginalne świadectwa, takie jak Ewangelię dzieciństwa, przypowieści o miłosierdziu i odniesienia, które skłaniają do wrażliwości wobec chorych i cierpiących; dlatego też nazywany jest historykiem łagodności Chrystusowej.
W Dziejach Apostolskich zarysowuje idealną postać Kościoła, trwającą w nauce Apostołów, we wspólnocie miłości, na łamaniu chleba i na modlitwie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz