 |
| św. Romuald (www.kameduli.info) |
Romuald urodził się w Rawennie w 952 roku.
W wieku dwudziestu lat, zmuszony do uczestniczenia w pojedynku pomiędzy swoim ojcem, księciem Sergiuszem a jednym z jego krewnych (który został zabity w owym pojedynku), Romuald zdecydował się zamknąć w klasztorze benedyktyńskim Świętego Apolinarego w pobliżu Rawenny, aby odpokutować winę ojca, czterdziestu dniami ciężkich praktyk pokutnych.
Po upływie tego okresu, zafascynowany życiem monastycznym, nie chciał więcej wracać do życia świeckiego i pomimo sprzeciwu rodziny decyduje się zostać mnichem.
Zaangażował się w promocję odnowy religijnej żarliwości, łącząc ze sobą pustelników w klasztorach, jednakże bez tworzenia życia cenobitycznego. Pustelnicy w ramach jednego klasztoru wciąż zamieszkiwali osobne domki.
Słynął w całym Kościele ze swego surowego życia kontemplacyjnego, jak również z daru proroctwa oraz czynienia cudów. Jego sława i jego charyzma wiele razy doprowadzały do jego spotkań z książętami i prałatami.
Nawrócił Ottona III, który nominował go opatem Świętego Apolinarego, którego to tytułu Romuald zrzekł się rok później, udając się do Monte Cassino. Stąd na nowo rozpoczął swoje wędrówki, zakładając liczne eremy, spośród których ostatnim był ten w Camaldoli. W ten sposób stał się ojcem nowej rodziny zakonnej: kamedułów.
Po życiu spędzonym na pokucie i modlitwie, zmarł w 1027 roku w małej celi w ostatnim założonym przez niego klasztorze w Val di Castro (koło Ankony).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz