8 marca - św. Jana Bożego, zakonnika

św. Jan Boży
(fot. www.nasza-arka.pl)

Jan, urodzony 8 marca 1495 roku w Portugalii, w ubogiej, ale bardzo pobożnej rodzinie. W wieku ośmiu lat uciekł z domu, powodując tym samym tak ogromny ból matki, który doprowadził ją do śmierci zaledwie po kilku dniach. Ojciec natomiast zamknął się w klasztorze, gdzie zmarł niewiele później. 

W międzyczasie Jan został przyjęty przez Franciszka Majoral, który traktował go jak syna. Jednakże Jan uciekł także i od niego, żyjąc jako pasterz aż do ukończenia dwudziestu ośmiu lat, kiedy to zgłosił się jako najemnik w różnych armiach, gdzie doświadczył też nędzy i cierpienia. 

Osiadłszy w Grenadzie, pod wpływem kazania Jana z Avili, zmienił radykalnie swoje życie: pozostawił wszystko i zajął się żebractwem, zwracając się do przechodzących zdaniem, które stanie się mottem nowego zgromadzenia: Bracia, czyńcie dobro, dla siebie nawzajem, ze względu na miłość Bożą. Chodził po ulicach prosząc o miłosierdzie Boże dla grzeszników. Za swoje "dziwne zachowanie" został przewieziony do szpitala psychiatrycznego, gdzie cierpiał z powodu upokorzenia, złego traktowania, zamknięcie w izolatce.

Jednak to prawdziwe piekło było dla niego naprawdę opatrznościowe, ponieważ Jan zrozumiał, że jego misją będzie opieka nad chorymi i ubogimi, w których jest ukryty sam Chrystus. Po swoim uwolnieniu, założył szpital. Szedł naprzód pomiędzy wieloma trudnościami, ufając przede wszystkim Chrystusowi, który dba o wszystko.

Biskup, pociągnięty wielkim miłosierdziem Jana, dołączył do jego imienia chrzcielnego przydomek Boży, zaczynając w ten sposób nazywać go Janem Bożym (od Boga), jak potem zaczęli go nazywać wszyscy ludzie. 

Znając dzień i godzinę swojej śmierci, poprosił, by mógł pozostać sam; podniósł się z łóżka i uklęknął przed ołtarzem, modląc się. Było to 8 marca 1550 roku.