 |
| Nawiedzenie Najśw. Maryi Panny (fot.: www.istitutoaveta.it) |
Święto Nawiedzenia jest świętem Magnificat, sprawowanym przez franciszkanów już od XIII wieku. Papież Bonifacy IX wprowadził je do kalendarza powszechnego Kościoła, a papież Klemens VIII (1608) ułożył dla niego teksty liturgiczne.
Wraz z reformą liturgiczną, związaną z II Soborem Watykańskim, święto, które było obchodzone 2 lipca, została przeniesiona na 31 maja: zakończenie miesiąca, poświęconego Maryi, oraz w celu dostosowania go do wspomnienia wydarzeń z Ewangelii, umieszczając go w ten sposób pomiędzy Zwiastowaniem Pańskim (25 marca) a narodzinami Jana Chrzciciela (24 czerwca).
Teksty liturgiczne, zaproponowane nam dzisiaj do rozmyślania, zapraszają nas do podziwiania ducha miłości Maryi wobec swojej krewnej, oczekującej dziecka, ale również Jej pragnienie stania się Misjonarką Jezusa. Spotkanie pomiędzy Maryją i Elżbietą ma atmosferę radosnego spotkania prorockiego, w czasie którego działa Duch Święty i oznajmia wielkie wydarzenia, radosną nowinę: Elżbieta, napełniona Duchem Świętym pozdrawia Maryję, Matkę Zbawiciela: Błogosławiona któraś uwierzyła.... Jan Chrzciciel poruszył się w łonie matki z radości z tego spotkania a Maryja, zmieszana wobec tak wyjątkowego pozdrowienia, w swojej pokorze nie może nie skierować słów chwały wobec Wszechmogącego Boga, intonując Magnificat, w którym stwierdza swą małość, wychwala miłosierdzie Boże, które zechciało wybrać Ją, jako Matkę Swojego Mesjasza bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy, ogłasza Jego wielkie dzieła, które wypełniają się całkowicie, tak jak obiecał Ojcom.
W każdym z nas Bóg dokonuje wielkich rzeczy. Rozpoznawać je, oznacza wychwalać Ojca miłosierdzia, który nie przestaje nas wzywać do współpracy we własnym i w bliźnich zbawieniu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz