 |
| św. Katarzyna ze Sieny (fot.: www.sluzew.tercjarze.dominikanie.pl) |
Urodzona w Sienie 25 marca 1347 roku, Katarzyna przeżyła swoje mistyczne zaślubiny z Chrystusem w wieku siedmiu lat.
W wieku piętnastu lat wstąpiła do Trzeciego Zakonu św. Dominika, zaczynając w ten sposób życie pokuty i skrajnego rygoryzmu. Aby przezwyciężyć w sobie odczucie odrzucenia od trędowatego, niemile pachnącego, pochyliła się, aby ucałować jego rany.
Będąc analfabetką zaczęła dyktować swoje listy, szczere i mądre, adresowane do papieży, królów, przywódców i do pokornej ludności. Jej odważne zaangażowanie społeczne i polityczne wzbudziło liczne zakłopotanie wśród tych wielkich głów, przez co musiała stawić się przed Kapitułą Generalną dominikanów w maju 1377 roku, aby zdać sprawę ze swojego zachowania.
W Sienie, przyjmując swoją nową celę wypowiedziała Dialog o Opatrzności Bożej, aby w ten sposób wznieść ku Bogu swoją ostatnią pieśń miłości.
Odpowiedziała na apel papieża Urbana VI, za którego nastąpiła w Kościele wielka schizma, aby przybyć do Rzymu, w tym trudnym momencie rozłamu. Tutaj zachorowała poważnie. Otoczona swoimi licznymi uczniami, którym poleciła jedynie kochać się wzajemnie, oddała swoją duszę Bogu. Było to 29 kwietnia 1380 roku: miesiąc wcześniej skończyła zaledwie 33 lata.
Została kanonizowana 29 kwietnia 1461 roku. W 1939 roku została ogłoszona główną patronką Włoch wraz ze świętym Franciszkiem z Asyżu. 4 października 1970 roku, Paweł VI ogłosił ją doktorem Kościoła.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz