 |
| św. Ignacy z Loyoli (fot. www.parafiacisowa-kedzierzyn.pl) |
Ignacy urodził się w Loyoli, w Kraju Basków (Hiszpania), w 1491 roku, w średnio zamożnej rodzinie. Był członkiem dworu królewskiego i uczestniczył w licznych kampaniach wojskowych.
W 1521 roku, zmuszony do pozostania w łóżku, ze względu na ranę odniesioną w obronie Pampeluny, spędza czas, czytając żywot Chrystusa i życiorysy świętych. Lektury te wzbudziły pragnienie naśladowania Jezusa.
Rozpoczyna długi okres pielgrzymki zewnętrznej i wewnętrznej. Droga pielgrzyma - tak określa się sam Ignacy, opowiadając swoje życie - jako pierwszy punkt ma Manrezę, niedaleko Barcelony. Tutaj przeżył bardzo intensywne doświadczenia duchowe, które wpłynęły mocno na całe jego życie. Księga Ćwiczeń Duchowych jest pisemnym zbiorem tego właśnie doświadczenia.
Następnie udał się do Jerozolimy, a potem do Barcelony, gdzie poświęcił się studiom, aby móc lepiej pomagać innym. W Paryżu, gdzie udał się, aby pogłębić i zakończyć formację filozoficzno-teologiczną, zgromadziła się wokół niego grupka studentów, których sam Ignacy nazwał przyjaciółmi Pana. Ci przyjaciele (wśród których był Franciszek Ksawery, przyszły święty i patron misji), pomimo różnych narodowości, byli inspirowani tym samym ideałem pomocy innym.
Ignacy został wyświęcony na kapłana w Wenecji, w 1537 roku i w tym samym roku udał się do Rzymu, gdzie doznał nowego, mocnego spotkania z Panem w La Storta.
Właśnie w Rzymie, wraz ze swymi przyjaciółmi, oddał się w dyspozycję papieża, aby być wysłanym na misje. W ten sposób zrodziło się Towarzystwo Jezusowe. Zostało ono zatwierdzone przez papieża Pawła III w 1540 roku.
Aż do 1556 roku, roku swojej śmierci, był on przełożonym Jezuitów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz