 |
| św. Filip Smaldone (fot.: media.evangelizo.org) |
Był apostołem głuchoniemych, dla których otworzył instytut w Lecce (południowe Włochy) w 1885 roku.
Urodził się w Neapolu 27 lipca 1848 roku, w roku rozpoczynającym wielkie ruchy w jego kraju, zdążających do zjednoczenia Włoch. Żyje zatem w okresie budowy zjednoczonego państwa włoskiego.
Już jako student teologii poświęcił się głuchoniemych z Neapolu. Z czasem nabył duże doświadczenie pedagogiczne w tej dziedzinie i stopniowo samemu rozpoczął realizację, jeśli tak podobałoby się Bogu, trwałej instytucji, która byłaby odpowiednia do opieki, edukacji i pomocy ludzkiej i chrześcijańskiej dla głuchych.
W związku ze słabymi wynikami niektórych egzaminów, pozwalających przyjąć niższe święcenia, został przeniesiony do Rossano Calabro. Powrócił potem do Neapolu, gdzie został wyświęcony na kapłana w 1871 roku.
W swojej posłudze często odwiedzał chorych w szpitalach, a w czasie jednej z epidemii, sam ciężko zachorował. Został uzdrowiony za wstawiennictwem Madonny z Pompei.
Udawszy się następnie do Lecce, założył Zgromadzenie Sióstr Salezjanek od Najświętszych Serc. Jego dzieło bardzo szybko zaczęło się rozwijać, również w Bari i w Rzymie.
Przez około czterdzieści lat ksiądz Filip wciąż odważnie kontynuował swoje dzieło, nigdy się z niego nie wycofując, wspierając na wszelkie sposoby: podtrzymując materialnie i wychowując moralnie swoich drogich głuchych, których zawsze obdarzał miłością, okazując im ojcowskie serce. Nie przestawał również dbać o formację do doskonałego życia konsekrowanego sióstr z założonego przez siebie Zgromadzenia.
Zmarł w Lecce 4 czerwca 1923 roku po otrzymaniu sakramentów świętych i błogosławieństwa od abpa Tramy, arcybiskupa Lecce, otoczony kapłanami, siostrami ze swojego Zgromadzenia i głuchymi, mając 75 lat.
Został kanonizowany 5 października 2006 przez Benedykta XVI na Placu św. Piotra.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz